|
|
|
|
|
|
Οι
εξηγήσεις με απογειώνουν, οι δικαιολογίες με συγκινούν ενώ, η εφαρμογή του
παλιού δόγματος που λέει ότι «η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα» με «στέλνει
αδιάβαστο». Ως Έλλην πολίτης (δεν ξέρω τι σημαίνει, αλλά μ’ αρέσει να το λέω)
αισθάνομαι βαθιά συγκινημένος με τα όσα συμβαίνουν, ιδιαίτερα μετά τη χρήση
(από τον κ. Πρωθυπουργό) του παραδείγματος με τις αερόφουσκες και το πως αυτοί
κάνουν ένα αυτοκίνητο «καλό» ή «κακό». Στο σημείο αυτό πρέπει να ομολογήσω ότι
δεν κατάλαβα τίποτα, αλλά πρόκειται για λεπτομέρεια μια και, ελάχιστοι Έλληνες
έχουν καταλάβει. Το εν λόγω παράδειγμα μου δίνει το δικαίωμα να αναφερθώ σε
άλλες, παρόμοιες περιπτώσεις δυστυχημάτων αρχίζοντας με εκείνο του
«πρωθυπουργικού» Φάλκον. Το ερώτημα που τίθεται είναι: θα έχαναν τη ζωή τους οι
7 επιβάτες αν το αεροπλάνο είχε αερόφουσκες; Πιο απλά, τι θα είχε συμβεί αν το
πλήρωμα του, που πετούσε το Φαλκον μία φορά το χρόνο μόνο και μόνο για να
«τσιμπήσει» το πτητικό επίδομα, είχε κριθεί ακατάλληλο από τη Διοίκηση της
Ολυμπιακής και κρατηθεί μακριά απ’ αυτό; Θα έχανε τη ζωή του ο κ. Κρανιδιώτης
και οι άλλοι; Και βέβαια ΔΕΝ θα την έχαναν έστω και αν το αεροπλάνο δεν διέθετε
αερόφουσκες. Και δεν θα την έχαναν γιατί δεν είναι οι αερόσακοι που κύρια
σώζουν ζωές, αλλά οι οδηγοί των αυτοκινήτων κάτι που φαίνεται να μη γνωρίζει ο
κ. Πρωθυπουργός προφανώς επειδή δεν ξέρει να …οδηγεί! Όλα τα παραδείγματα
λοιπόν που χρησιμοποιεί και που έχουν σαν βάση το …αυτοκίνητο δεν αντέχουν σε
κριτική και απορρίπτονται. Πέρα απ’ αυτό όμως, με τίποτα και κανείς δεν μπορεί
να αμφισβητήσει ότι, οι αερόφουσκες παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή της
Ευρωκώσταινας. Δεν περνάει στιγμή που να μη βλέπουμε μία φούσκα να μας λέει τι
να κάνουμε και πως πρέπει να το κάνουμε. Εκτός από τον πρωθυπουργό, που μας
είπε ότι για το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» και τον θάνατο 81 αθώων υπεύθυνοι
είμαστε όλοι διότι «αυτό είναι το σύστημα, αυτή η ελληνική πραγματικότητα την
οποία εργαζόμαστε να βελτιώσουμε», και ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας επιτέθηκε
στον δημοσιογράφο που τον συνεντευξίαζε λέγοντας του ότι, «είναι μόνο 6 μήνες
στο υπουργείο». Με αυτή τη (καινοφανή) λογική επί αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου,
κανείς υπουργός δεν ήταν ποτέ υπεύθυνος αφού κανείς δεν έμενε στο ίδιο
υπουργείο περισσότερο από 6 μήνες! Αν δηλαδή έπεφτε ένα αεροπλάνο ή βυθιζόταν
ένα πλοίο το μόνο που ο υπουργός υπηρεσίας είχε να πει είναι «μη ρωτάτε εμένα,
είδα φως και μπήκα». Με αυτή τη «λογική» βάδιζε παλιά η «ψωροκώσταινα» και, έχω
την αίσθηση, ότι βαδίζει τώρα η «Ευρωκώσταινα». Η αιτία για τη χρήση της
αερόφουσκας πρέπει να αναζητηθεί, όπως δεν κουράζομαι να λέω, όχι τόσο στον
πρώτο τη τάξη (που μπορεί να έχει τις καλύτερες των προθέσεων), αλλά στο
εξαγορασμένο, σάπιο και πάνω απ’ όλα αναξιοπρεπές τμήμα της δημόσιας διοίκησης
(οι τίμιοι είναι λίγοι και φτωχοί) που δεν είναι (πλέον) δυνατό να διορθωθεί
όσο καλές κι’ είναι οι προθέσεις του (όποιου) πρωθυπουργού. Όπως εκείνος έτσι
κι’ εγώ μένω έκπληκτος με την …έκπληξη που αισθάνεται κάθε φορά που έρχεται
αντιμέτωπος με τη πραγματική ζωή (ναυάγια, αεροπορικά δυστυχήματα, τροχαία,
ακόμα και …κουρεία στη Σίφνο!). Δηλαδή όχι ακριβώς. Δεν εκπλήσσομαι. Ξέρω ότι
κανείς καθηγητής σε καμία χώρα του κόσμου, αλλά κύρια σε κανένα «Κολονάκι» δεν
είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τα όσα αντιμετωπίζει ένας πολίτης που ζει και
εργάζεται σε μία δημοκρατία της μπανάνας σαν το ελληνικό «κράτος». Οι εικόνες
από τις συναλλαγές, ο κρότος των αεροπλάνων που προσκρούουν σε βουνά, πλοίων
που χτυπάνε σε βραχονησίδες και των αυτοκινήτων που τρακάρουν ή πέφτουν σε
τοίχους, κολόνες και γκρεμούς επειδή οι δρόμοι είναι πιστά αντίγραφα των
εργολάβων που τους κατασκευάζουν, δεν φτάνει στο σαλόνι ενός πολιτικά ορθού και
πολύ καθώς πρέπει πολιτικού που δεν χρειάστηκε ποτέ να βγει στο δρόμο για να
κερδίσει τον επιούσιο. Γι’ αυτό και το (ξεκάρφωτο) παράδειγμα με τις
αερόφουσκες ή, για να μη παραποιώ τα γεγονότα, για τους αερόσακους._Κ.Κ. (pilot@techlink.gr)
'Αλλα 'Αρθρα
|
|
|
|
|
|
