Τεύχος 173
Επιτέλους! Μια πίστα στον
ορίζοντα.
Άλλο
ένα τρίωρο Τατόι πέρασε στην ιστορία. Έγινε, στις 14 Νοεμβρίου, στο αεροδρόμιο
που χρόνια τώρα χρησιμοποιείται γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Οι συμμετοχές ήταν
μέτριες από πλευράς αριθμών και πάνω από μέτριες από πλευράς ποιότητος, αλλά
αυτό δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Σημασία έχει η ίδια η εκδήλωση
σαν θέαμα και σαν σκοπός. Και αυτή την εκδήλωση πρέπει να τη δούμε είτε σαν μια
ανοησία βασιλικού μεγέθους, είτε σαν κάτι άλλο που οι αρμόδιοι πρέπει να προσέξουν.
Οι αγώνες στη χώρα μας γίνονται
ερασιτεχνικά. Υπάρχει το Τατόι, η αεροπορία έχει την καλή διάθεση και το
διαθέτει στην Ε.Λ.Π.Α., αυτό είναι όλο. Μια πόλη δυόμιση εκατομμυρίων κατοίκων
με 300.000 αυτοκίνητα και δεκάδες χιλιάδες φίλους του σπορ δεν έχει ένα
κατάλληλο χώρο για να γίνονται αγώνες! Σ’ όλες τις χώρες του κόσμου υπάρχουν
πίστες που χρησιμοποιούνται όχι μόνο για αγώνες, αλλά και για σχολές υψηλής και
ασφαλούς οδηγήσεως, για δοκιμές αυτοκινήτων, για την εκπαίδευση νεαρών και νέων
οδηγών και για χίλιες δυο άλλες δουλειές.
Να το πιστέψουμε;
Για
πολλά χρόνια τώρα, οι άνθρωποι που ασχολούνται με το αυτοκίνητο, γράφουν για το
πόσο χρήσιμη θα ήταν μια πίστα, ένα αυτοκινητοδρόμιο, στη χώρα μας. Μέχρι πριν
από λίγο καιρό, οι εκκλήσεις τους έπεφταν στο κενό. Τα διάβαζαν και τα
καταλάβαιναν μόνο οι φίλοι του σπορ και κανένας άλλος. Οι περισσότεροι
ακολουθούσαν την τακτική της αδιαφορίας, μουρμουρίζοντας ανάμεσα στα δόντια
τους, ότι «το αυτοκίνητο δεν είναι σπορ».
Ξαφνικά
όμως, μια απίθανη είδηση άρχισε να κυκλοφορή. Είχε δοθεί- λέει – η εντολή να
γίνουν οι μελέτες και να προωθηθή το θέμα της κατασκευής αυτοκινητοδρομίου!!!
Στην αρχή δεν το πιστέψαμε. Είπαμε πως είναι ένα ακόμα πυροτέχνημα απ’ αυτά που
τόσες και τόσες φορές διαβάσαμε, ακούσαμε, ψιθυρίσαμε τα τελευταία δέκα χρόνια.
Αλλά, σιγά- σιγά αρχίσαμε να αισθανόμαστε ότι πίσω από την πληροφορία
υπήρχε η αλήθεια και ότι πράγματι είχε ξεκινήσει η διαδικασία της
πραγματοποιήσεως του «Ονείρου».
Όταν
μάλιστα, μια βδομάδα πριν, έφθασε στην Αθήνα ο διασημότερος στον κόσμο ειδικός
αυτοκινητοδρομίων, ο κ. Μπαντσιακαλούπι, και μαζί με ανθρώπους του Υπουργείου
Μεταφορών πήγε στο Βόλο και την Πάτρα και είδε τους πιθανούς χώρους που θα
μπορούσε να κατασκευαστεί η πίστα μας, αρχίσαμε να το συνειδητοποιούμε.
Δεν
ξέρουμε τώρα πια τι να πούμε. Επίσημη ανακοίνωση δεν έχει γίνει ακόμη. Αλλά, ο
κ. Υπουργός Μεταφορών ήταν παρών στον τρίωρο αγώνα του Τατοίου! Κρατικό
ενδιαφέρον, λοιπόν. Μας αρκεί, και δεν θέλουμε να κάνουμε κάτι που θα το
μειώση! Δεν κινούμεθα, δεν μιλάμε, δεν ζητάμε, δεν διαφωνούμε… Τίποτα! Το μόνο
που θέλουμε, είναι να κάνουν ήσυχα τη δουλειά τους οι άνθρωποι του Υπουργείου
μαζί με τους ανθρώπους της Ε.Λ.Π.Α., να συνεργαστούν, ν’ αποφασίσουν και να
ξεκινήσουν αυτό το έργο, που, όπως και να το κάνουμε, θα τοποθετήση τη χώρα μας
στη πρώτη γραμμή από πλευράς αυτοκινητικού ενδιαφέροντος στα Βαλκάνια. Και σ’
ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
Αξίζει ο
κόπος
Ξέρουν, ίσως καλύτερα από μας, ότι η
πίστα θα φέρη τους ξένους οδηγούς και τα εργοστάσια, θα γίνουν διεθνείς αγώνες,
θα τους παρακολουθήσουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, θα κεντρισθή το ενδιαφέρον
των νέων να καθίσουν τις ελεύθερες ώρες τους και να κατασκευάσουν αυτοκίνητα
μόνοι τους, όπως κάνουν οι νέοι σ’ όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου.
Και γι’ αυτό το τελευταίο και ΜΟΝΟ
αξίζει να ξοδευτούν τα χρήματα που απαιτούνται για τη πίστα!
Δεν θέλουμε να παραστήσουμε τους
αντιδραστικούς ή τους αρνητάς του ποδοσφαίρου, αλλά κάθε φορά που
παραλληλίζουμε τα δυο σπορ κάνουμε τον παρακάτω συλλογισμό:
Το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ που το
παρακολουθούν εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο. Ένα σπορ που προσφέρει
συγκινήσεις με τις «φάσεις» του, που δημιουργεί φανατικούς οπαδούς και που
είναι σχετικά εύκολο να το καταλάβη κανείς. Είναι όμως κι ένα σπορ αρνητικό από
πλευράς προσφοράς στον θεατή! Δηλαδή, δεν τον διδάσκει τίποτα που θα μπορέση να
του χρησιμεύση στη ζωή του. Απλώς τον διασκεδάζει και ίσως αυτό να είναι και το
μυστικό της επιτυχίας του.
Το σπορ του αυτοκινήτου απ’ την άλλη
πλευρά. Είναι άγριο, επικίνδυνο για τους ανθρώπους που συμμετέχουν, προσφέρει
τις ίδιες και μεγαλύτερες συγκινήσεις στους θεατάς, αλλά κάνη και κάτι άλλο,
πολύ πιο σοβαρό- κατά τη γνώμη μας πάντα και οι γνώμες σας ευπρόσδεκτες. Κάνει
τους θεατάς να σκέπτονται! Οι νέοι π.χ. σκέπτονται τους κινητήρες και τα
λάστιχα, την επιστήμη των αυτοκινήτων, τα τεχνικά προβλήματα που παρουσιάζονται
σε κάθε αυτοκίνητο… Το σπορ του αυτοκινήτου κινεί το ενδιαφέρον των «φιλάθλων»
του και αν οι άνθρωποι αυτοί είναι υγιείς, τους κατευθύνει σε τομείς χρήσιμους.
Πολλοί νέοι διαλέγουν τα Πολυτεχνεία, ξεκινώντας απ’ αυτό ακριβώς το
ενδιαφέρον.
Προσφορά…
Δεν
αναφέρω το δικό μου παράδειγμα, γιατί το θεωρώ υπερβολικό, αλλά τα
παραδείγματα 200 τουλάχιστον νέων που σπουδάζουν αυτή τη στιγμή στα
Πολυτεχνεία της Ελλάδος και του εξωτερικού μιλούν καλύτερα απ’ οποιονδήποτε
άλλο. Οι νέοι αυτοί ήρθαν κάποτε και με ρώτησαν- κι αυτό το θεωρώ μεγάλη μου
τιμή- για το πού να σπουδάσουν το θέμα που τους ενδιέφερε. Και οι περισσότεροι
απ’ αυτούς ήταν θεαταί στο Τατόι και είχαν για «χόμπυ» τους το αυτοκίνητο! Και
αυτό είναι κάτι που κανένα ποδοσφαιρικό ματς δεν μπορεί να καυχηθή ότι πέτυχε!
Κι
αν πάλι σας έλεγα ότι ο αριθμός 200 είναι ασήμαντος μπροστά στον πραγματικό
αριθμό των νέων που έγιναν τεχνικοί και μηχανικοί ξεκινώντας από μια αγνή
αγάπη για τ’ αυτοκίνητα αγώνων, πάλι δεν θα έπεφτα έξω.
Μα
κι αν έστω και ένας νέος άνθρωπος πήγε στο Πολυτεχνείο κι έγινε
Μηχανολόγος- Μηχανικός επειδή τον συγκίνησε κάποτε η αγωνιστική κραυγή ενός
ωραίου δυνατού αυτοκινήτου, πάλι το σπορ του αυτοκινήτου είναι δικαιολογημένο!
Κίνδυνοι; Ναι.
Υπάρχουν
φυσικά οι αρνηταί. Αυτοί που λένε ότι είναι ένα σπορ επικίνδυνο, ένα σπορ χωρίς
κανένα ηθικό έρεισμα. Αλλά τα παραπάνω παραδείγματα είναι αρκετά για να
καταρρίψουν τους ισχυρισμούς τους. Κι αν τα παραδείγματα δεν είναι αρκετά, τότε
μπορούμε να τους θυμίσουμε άλλα δήθεν σπορ που δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως
σε κανένα και που είναι χίλιες φορές πιο βάρβαρα από το σπορ του αυτοκινήτου.
Δεν
μπορούμε π.χ. να δεχθούμε με κανένα τρόπο ότι το μποξ είναι σπορ. Κι αυτό,
γιατί πάει πολύ να χτυπάη ένας άνθρωπος έναν άλλον άνθρωπο και να τον τυφλώνη ή
να τον αφήνη διανοητικά ανάπηρο σ΄ όλη του τη ζωή. Κι εδώ όμως δεν κατηγορούμε
κανένα. Απλώς παίρνουμε μια θέση, και είτε την δέχεστε είτε όχι.
Αυτές
είναι οι σκέψεις μας λοιπόν και οι θέσεις μας, που ξανάρθαν στο νου με το
τελευταίο Τατόι, και τις γράψαμε, και περιμένουμε τις γνώμες σας.
Μη
πιστέψετε ότι δεν γνωρίζουμε καλά τους κινδύνους που κρύβονται στο σπορ του
αυτοκινήτου! Τους γνωρίζουμε, αλλά πιστεύουμε ότι είναι κίνδυνοι ανδρικοί και
ότι όταν π.χ. το ανδρικό γένος σταματήση ν’ αντιμετωπίζη παρόμοιους κινδύνους
θα έχει πάψει να είναι 100% ανδρικό. Και, παράκληση, μη στείλετε επιστολές που
θα λένε… «δηλαδή, όποιος δεν τρέχει σε αγώνες αυτοκινήτου δεν είναι άνδρας…»
γιατί το σπορ αυτό είναι μόνο μια απ’ τις λεγόμενες ανδρικές εκδηλώσεις.
Το
σκι, η ορειβασία, οι αγώνες μοτοσικλετών, ο αλεξιπτωτισμός, το υποβρύχιο ψάρεμα
είναι μερικά ακόμη.
Κι
όλα περικλείουν κινδύνους. Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που τα αγαπούν. Κι αυτούς
τους ανθρώπους τους αγαπούμε κι εμείς.
Κώστας Καβαθάς
'Αλλα 'Αρθρα
|
