Κανόνες φρενοκομείου! - Τεύχος 308
… Και φαίνεται
ότι τους καλοκαιρινούς μήνες εκατομμύρια ρόδες θα γυρίζουν σ’ όλη τη χώρα τα
σαββατοκύριακα, τώρα που το ‘‘εκ περιτροπής’’ σταμάτησε να υφίσταται.
Χιλιάδες
κουρασμένοι, καταϊδρωμένοι οδηγοί θα ξεχυθούν στους δρόμους που οδηγούν στα
βουνά και τις θάλασσες, αποφασισμένοι να φθάσουν γρήγορα στον προορισμό τους
για να στραγγίξουν και το τελευταίο ελεύθερο λεπτό του χρόνου τους.
Αυτοκίνητα
επιβατικά, φορτηγά, ημιφορτηγά, ποδήλατα, μοτοποδήλατα, μοτοσυκλέτες και ακόμη
κάρα, τρίκυκλες με πολυθρόνες στην καρότσα και την οικογένεια σφιχτά
τοποθετημένη… Ζέστη, ιδρώτας, εκνευρισμός, μποτιλιαρίσματα, νεύρα, δυστυχήματα…
Θα γίνουν πολλά από δαύτα το καλοκαίρι. Ένας κόσμος σκασμένος από την
‘‘κλεισούρα’’ θα ξεχυθή στους δρόμους.
Με τα νεύρα
τεντωμένα, σπασμένα από τους μήνες της συνεχούς εργασίας.
Όλοι θα βγούμε στους δρόμους αυτό το καλοκαίρι κι είναι σοφό να θέσουμε
στους εαυτούς μας μερικούς κανόνες για να μη διατηρηθή το Οδικό Φρενοκομείο που
ανοίγει στη χώρα μας. Πιστεύω, χωρίς πλέον να είμαι απόλυτα σίγουρος για
τίποτα, ότι οι κανόνες- αρχές πρέπει να είναι οι εξής:
1.Να χρησιμοποιούμε και το δεξιό
της οδού. Είναι απαράδεκτο να προσπερνάμε ευκολότερα και ταχύτερα από δεξιά
απ’ ό,τι απ’ αριστερά.
2.Να είμαστε λίγο ευγενείς στους
συναδέλφους μας οδηγούς, και τους πεζούς. Το είδος αυτό της συμπεριφοράς είναι
σχεδόν άγνωστο στους δρόμους μας, αλλά, αν κάποιος θελήση να μας προσπεράση,
δεν είναι απαραίτητο να του κορνάρουμε, να τον στραβώσουμε με τα φώτα μας, να
τον ‘‘κλείσουμε’’ άγρια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και εμείς θα
θελήσουμε να προσπεράσουμε και δεν θα θέλαμε να μας κάνουν τα ίδια.
3.Να κινούμεθα με λογικές ταχύτητες.
Πάντα, ανάλογες με τις στιγμιαίες συνθήκες του δρόμου. Δεν ωφελεί να σερνόμαστε
με 20 χιλιόμετρα ούτε να τρέχουμε με 120. Ωφελεί η εκμετάλλευση των ευκαιριών
που μας δίνει η κυκλοφορία, η εγρήγορση και η κατανόηση των προβλημάτων που
εξελίσσονται εμπρός μας.
4.Να υπολογίζουμε τη ζωή των άλλων. Και
ιδιαίτερα των ‘‘μικροτέρων’’ από εμάς. Οι μοτοσυκλετισταί είναι γυμνοί,
απροστάτευτοι πάνω στις μηχανές τους. Και έχουν και αυτοί το δικαίωμα να
χρησιμοποιούν τους ίδιους δρόμους. Δεν είναι ‘‘πτωχοί’’, ούτε
‘‘μελλοθάνατοι’’, ούτε υποδεέστεροι από τους οδηγούς αυτοκινήτων. Απλώς
χρησιμοποιούν ένα διαφορετικό μεταφορικό μέσο.
5.Αν ανήκουμε σε μια από τις παραπάνω
κατηγορίες των δικυκλιστών τώρα. Πρέπει να κατανοήσουμε, με τη σειρά μας, ότι
μερικοί ‘‘ατίθασοι’’, μάλλον κομπλεξικοί, αναβάτες κάνουν πράγματα τα οποία προκαλούν
τους απλούς ανθρώπους.
Αυτό έχει κάνει τους απλούς ανθρώπους να πιστεύουν ότι κάθε αναβάτης
είναι αναγκαστικά κι ένας ‘‘διάβολος της κολάσεως’’, κάτι που είναι τουλάχιστον
παράλογο. Δεν είναι έτσι, και χιλιάδες άνθρωποι χρησιμοποιούν δίκυκλα
για να πηγαίνουν στις δουλειές τους. Αυτοί πρέπει να δίνουν το καλό
παράδειγμα, όντας δέκα φορές πιο ευγενικοί και συνεργάσιμοι από πριν.
6.Είναι καθήκον μας να βοηθήσουμε τη
Τροχαία στο έργο που έχει αναλάβει: να ξεκαθαρίση το πρόβλημα των μοτοποδηλάτων
και μοτοσυκλετών που κυκλοφορούν χωρίς αριθμό. Υπάρχουν χιλιάδες και κάνουν κακό
στους αναβάτες που είναι σε όλα εν τάξει. Μη δυσανασχετήτε όταν σας σταματούν
για έλεγχο. Αύριο, μπορεί να σας κλέψουν το δίκυκλό σας και ο έλεγχος της
Τροχαίας είναι η μόνη ελπίδα να το ξαναβρήτε… Με μια παράκληση προς την Τροχαία:
Μην αντιμετωπίζετε όλους τους αναβάτες σαν πιθανούς παράνομους: Δεν
είναι.
7.Να καταλάβουμε ότι μόνο η συνεργασία
ανάμεσα στους οδηγούς, η ευγένεια και το χαμόγελο που σημαίνει ευχαριστώ,
μπορούν να μας κάνουν να περάσουμε ένα ευχάριστο και ασφαλές καλοκαίρι.
Ας κάνουμε, επιτέλους, μια προσπάθεια να
συνεννοηθούμε. Είμαστε πάρα πολλοί για να κάνουμε πόλεμο. Και τα νεύρα μας
έχουν ανάγκη από ησυχία.
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΒΑΘΑΣ
'Αλλα 'Αρθρα
|
