Από τα χαράματα ως τα μαύρα μεσάνυχτα η ίδια εικόνα. Στα τσιγκέλια τα σφαχτάρια και από κάτω κάμερες, ματσούκια και καταναλωτές που ωρύονται για το πόσο ακριβό είναι και φέτος το «πασχαλινό τραπέζι». Η εβδομάδα των Παθών, όχι βέβαια του Χριστού αλλά της λογικής, της αισθητικής και βέβαια της πολιτικής. Αυτό δεν είναι θρησκευτική εορτή αλλά χυδαίο ξεσάλωμα, επέλαση της «γυφτιάς», προσβολή των όσιων και ιερών. Πάσχα στην Ελλάδα. Με νεάτερνταλ να σφάζουν πρόβατα στο πεζοδρόμιο και κρο μανιόν να τα φορτώνουν στα «γιωταχί» για το «χωριό». Η αποθέωση του βαλκανικού κιτς. Και όλα αυτά την ώρα που το τουρκικό ναυτικό (και τα τηλεοπτικά κανάλια) κόβει βόλτες στα ...ελληνικά χωρικά ύδατα στα Ίμια, και τα μαχητικά της «φίλης και συμμάχου μας στο ΝΑΤΟ» περνάνε σουβλάκι το Αιγαίο. Αν αυτή δεν είναι εικόνα φρενοκομείου που ο καθ’ ένας λεει και κάνει ότι του καπνίσει τότε τι είναι; Εδώ και 10 μέρες 9 εκατομμύρια Έλληνες ασχολούνται με τι, πως και πότε θα φανε ελληνικό, βουλγάρικο ή σκοπιανό αμνοερίφιο. Αναρωτιέμαι αν τα ζώα που τρωνε χορτάρι στη FYROM είναι καλύτερα ή χειρότερα από εκείνα που βόσκουν στη Μακεδονία αλλά κανείς δε δίνει μία (υπεύθυνη) απάντηση. Πολύ φοβάμαι ότι θα πεθάνω χωρίς να μάθω αν ο οβελίας ήταν αληθινός Έλληνας, απόγονος του Αχιλλέα και των Μυρμιδόνων. Μετά είναι και η έξοδος. Μέσ’ τη καλή χαρά εκατοντάδες χιλιάδες οδηγοί θα ταξιδέψουν για να κάνουν Πάσχα στο χωριό. Στους δρόμους εκτός από τον Μολώχ της Ασφάλτου, τώρα περιμένει και ο Μεγάλος Αδελφός γιατί, μία χώρα που σφάζει 14 εκατομμύρια αμνοερίφια για να γιορτάσει την Ανάσταση ενός δεν πάει μπροστά χωρίς 600, μπορεί και 1000 ίσως και 2000 κάμερες που φωτογραφίζουν όποιον υπερβαίνει το όριο ταχύτητας. Όλα τα ‘χε η Μαριορή ο φερετζές της έλλειπε έλεγε η γιαγιά Η διύλιση του κώνωπος και η κατάποση της γκαμήλας λέει ο εγγονός. Αργά αλλά σταθερά και μέσα στην καλή χαρά ο αμεριμνοαμέριμνος λαός μπαίνει σε ένα τεχνολογικό Μεσαίωνα, που δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν. Από τη μία οβελίας από την άλλη φλας που αστράφτουν σε κάθε μας κίνηση. «Γιατί δε πας κάπου του Πάσχα» ρώτησε ένας φίλος. «Για να μη τους δώσω την ικανοποίηση να με καταγράψουν στα ηλεκτρονικά τους αρχεία» απάντησα αφού ξέρω ότι δε πρόκειται να πάω κάτω απ τα 140. Ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς, και πάνω από 20.000(;) κάμερες παρακολουθούν κάθε μας κίνηση στην Ελλάδα. Όσα δεν κατάφεραν οι μυστικές (και φανερές) υπηρεσίες τα τελευταία 3.800 χρόνια το έκαναν σε τρία οι δημοκρατικά εκλεγμένοι άρχοντες! Θυμάμαι -και χαμογελάω με νοσταλγία- τα συλλαλητήρια της δεκαετίας του ’70 που ο λαός απαιτούσε το κάψιμο των φακέλων. Σήμερα το αποζητάει! Εκατοντάδες χιλιάδες λένε: «Κάμερα στην κρεβατοκάμαρα; Καμία αντίρρηση. Δεν έχω τίποτα να κρύψω». Τώρα ετοιμάζουν μαύρα κουτιά για τα αυτοκίνητα, τις μοτοσικλέτες, τα μηχανάκια, τα WC, τα γραφεία (ήδη υπάρχουν), το μυαλό. Όλα όσα πριν πολλές δεκαετίες έγραψε ο Όργουελ θα γίνουν πραγματικότητα. Δε θα αργήσει η ημέρα που θα κολλάνε ένα microchip στα νεογέννητα. Η πρόταση συζητείται στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά δεν έχει εφαρμοστεί επειδή (ακόμα) κάποιοι αντιστέκονται. Ένα δισεκατομμύριο ευρώ ξόδεψε η πτωχή, πλην τιμία Ελλάς, για την ασφάλεια στους Ολυμπιακούς. Τι θα μπορούσε να κάνει με 1 δις; Να φτιάξει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, το πιο αποτελεσματικό σύστημα υγείας; να εκσυγχρονίσει τους σιδηροδρόμους; Ένα από αυτά ή όλα; Νάμαστε λοιπόν στην Εθνική Οδό στο δρόμο προς το χωριό. Κάθε λίγο και λιγάκι ανάβει ένα φλας και μία ψηφιακή μηχανή φωτογραφίζει το πρόσωπό μας και το συγκρίνει με τα στοιχεία που βρίσκονται στις βάσεις δεδομένων των διάφορων υπηρεσιών ασφαλείας –Αστυνομία, ΕΥΠ, Interpol, CIA, DEA, NSA, M5, Mossant, Echelon και τελειωμό δεν έχει. Δεν πιστεύω ότι ένα άρθρο σε μία εφημερίδα (ακόμα και αν αυτή είναι το ...Πρώτο Θέμα, μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Η τεχνολογία που αγάπησα και υπηρέτησα όλη μου τη ζωή χρησιμοποιείται για να δέσει χειροπόδαρα τους πολίτες. Ο μόνος τρόπος να στηριχτούν τα συμφέροντα των εκατό οικογενειών που κυβερνούν τον πλανήτη είναι να γνωρίζουν πού βρίσκεται, τι κάνει, τι λέει και τι γράφει ο καθένας από εμάς. Πριν 25 χρόνια έγραφα για τα όσα επρόκειτο να συμβούν, και κάποιοι έλεγαν ότι κινδυνολογούσα. Οι εορταστικές έξοδοι, οι διαδρομή από το σπίτι στο γραφείο θα είναι η χαρά του χαρτογιακά και του πράκτορα. Στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας, χιλιάδες ηλεκτρονικά μάτια θα παρακολουθούν τα πάντα στο δρόμο, στο λεωφορείο, στο τρένο, στο τραμ. Μου άρεσε που κάποιοι έκλεψαν μία ντουζίνα από δαύτες και ελπίζω να υπάρχουν πολλοί με αίσθηση του χιούμορ. Το Σύστημα παρακολουθεί το σταθερό και το κινητό, την κίνηση του λογαριασμού και των πιστωτικών καρτών, τις διελεύσεις από τις εθνικές και επαρχιακές οδούς, καταγράφει την ταχύτητα, βλέπει το πρόσωπο και τον αριθμό του αυτοκινήτου, αναλύει την κίνηση του σώματος (!), ακούει τι λέμε, και μας λέει τι να κάνουμε (με τα μεγάφωνα που διαθέτει) όλα στο όνομα της τάξης και της ασφάλειας. Για όσους έζησαν την εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και του «Έξω οι βάσεις του θανάτου», οι εξελίξεις έχουν... πλάκα. Πού είναι άραγε οι χιλιάδες που χοροπηδούσαν στις πλατείες; Ας καθίσουμε στα (πασχαλινά) μας αυγά και ας κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε. Καλά είμαστε ως εθνικά υπερήφανοι ραγιάδες.
'Αλλα 'Αρθρα
|
