Άκρα του τάφου σιγή. Εκτός από τον Γιάννη Τριάντη στην «Ελευθεροτυπία» και το Λευτέρη Παπαδόπουλο στα «ΝΕΑ» κανείς δεν έδωσε (μέχρι στιγμής) σημασία στο άρθρο για τη χρηστικότητα και απλότητα των υπέργειων τρένων (monorail), πρόταση που έκανα και το ...1990 στο Δήμο Αθηναίων. Είναι προφανές ότι η ιδέα ενός ΜΜΜ που τρέχει με μ.ω.τ 33-60 χ.α.ω, δε παρεμποδίζει τη κυκλοφορία, δε στραγγαλίζει τη πόλη, δεν αναγκάζει τα τροχοφόρα να εκπέμπουν χιλιάδες τόνους ρυπαντών (με το σταμάτα-ξεκίνα), δεν λιώνει αυτοκίνητα, δεν «πατάει» πεζούς και, το κυριότερο, κοστίζει από 10 ως 20 φορές φθηνότερα από το τραμ, τον προαστιακό και το μετρό δε συγκίνησε κανένα «αρμόδιο». Αυτό σημαίνει ότι οι αρχές των πόλεων που το υιοθέτησαν στην Ιαπωνία, στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, στην Αγγλία και αλλού διακρίνονται για την ασχετοσύνη ή και την ηλιθιότητά τους και μόνο οι γίγαντες ειδικοί στην Ελλάδα ξέρουν καλύτερα. Το «σνομπάρισμα» προτάσεων που θα μπορούσαν εύκολα, γρήγορα και φθηνά να αλλάξουν την εικόνα των πόλεων δεν είναι νέο για τον υπογράφοντα, κάτι που τον κάνει να πιστεύει ότι, τελικά, αυτός κάνει (συνεχώς) λάθος και οι διαχρονικοί χαρτογιακάδες έχουν (πάντα) δίκιο. Επειδή λένε ότι οι δημοσιογράφοι εκτός από κριτική πρέπει να κάνουν προτάσεις παραθέτω τις πιο σημαντικές που πιστεύω πως, αν έστω είχαν εξεταστεί, θα είχε γίνει ένα μικρό βήμα προς κάποιας μορφής ανάπτυξη. Στο Δήμο Αθηναίων(εκτός από το monorail) Κέντρο Εφαρμοσμένης Τεχνολογίας με το όνομα «Τεχνόπολις» Πρόβλεπε τη δημιουργία ενός Κέντρου στο Γκάζι όπου οι νέοι των ΤΕΙ, ΤΕΕ και ΑΕΙ της Αθήνας θα μπορούσαν να ενημερώνονται, σχεδιάζουν, δοκιμάζουν κυριολεκτικά ότι «τους κατέβαινε στο κεφάλι» σε ένα χώρο που θα εποπτεύονταν από ειδικούς. Ακόμα πρόβλεπε χώρους για τη τέλεση μονίμων εκθέσεων σύγχρονων τεχνολογιών (πληροφορική, διάστημα, εναλλακτικές πηγές ενέργειας, τεχνολογία αγωνιστικών αυτοκινήτων και μοτοσικλετών και, γενικά, ότι συγκινούσε και συγκινεί τη νεολαία. Η πρόταση συνοδεύτηκε από λεπτομερή σχέδια του φίλου μου αρχιτέκτονα Γιώργου Κρητικού (που κόστισαν πολλά στον γράφοντα). Αποτέλεσμα: την έφαγε το σκοτάδι και το μόνο που έγινε είναι να ονομαστεί το Γκάζι «Τεχνόπολις»! Η ίδια ακριβώς πρόταση υποβλήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο επί δημαρχίας Αντώνη Τρίτση και εξετάστηκε διεξοδικά από τον γράφοντα και τον (μακαρίτη) σύμβουλο Α. Σκαλέο. Αποτέλεσμα; Την έφαγε ο κάλαθος Μαθήματα πληροφορικής (το 1990) στα Κέντρα Νεότητας του Ο.Ν.Α Αποτέλεσμα; Προωθήθηκε το ..σκάκι και η ντάμα Διαγωνισμό σχεδίασης οχημάτων πόλης. Έλαβαν μέρος φοιτητές και σπουδαστές τεχνικών λυκείων και ΑΕΙ παρουσιάζοντας (στην αίθουσα τελετών του Δημαρχείου) πρωτοποριακές ιδέες για τη κατασκευή οχημάτων φιλικών στις πόλεις. Κανείς δεν έδωσε σημασία προφανώς επειδή οι χαρτογιακάδες των υπουργείων προτιμούσαν (για εύλογους λόγους) τους ξένους σχεδιαστές και προμηθευτές Συμμετοχή της Αθήνας (το 1992) στο πρόγραμμα κατασκευής και εξέλιξης των πρώτων λεωφορείων υδρογόνου -στα πλαίσια προγράμματος της (τότε) ΕΟΚ. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν οκτώ ευρωπαϊκές πόλεις. Αποτέλεσμα; Φιλικό χτύπημα στη πλάτη συνοδευόμενο από την υπόδειξη-συμβουλή ότι «αυτά τα πράγματα δεν είναι για μας». Σήμερα, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κυκλοφορούν πάνω από 18 λεωφορεία μηδενικών ρύπων Σε άλλους «φορείς»(υπουργούς, γενικούς γραμματείς, ακόμα και ...πρωθυπουργούς από το 1978 μέχρι και πρόσφατα) Πράσινο νησί το 1987. Η Πολιτεία να επιχορηγεί μέχρι και 70% κάθε δραστηριότητα (οικοδομική, επιχειρηματική, μεταφορική) που χρησιμοποιεί καθαρές πηγές ενέργειας. Το νησί θα ήταν διεθνές πρότυπο. Αποτέλεσμα; Ούτε απάντηση δε πήρα 1ο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Καθαρών Αυτοκινήτων και 1ος αγώνας ταχύτητας με «καθαρά» αυτοκίνητα στη Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. Αποτέλεσμα; Δεν έγινε ...δεύτερο! ΦΑΕΘΩΝ 2004. Αγώνας από την Αθήνα στην Ολυμπία για οχήματα που χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά και μόνο ηλιακή ενέργεια που έγινε στα πλαίσια της «Πολιτιστικής Ολυμπιάδας». Έφερε στην Ελλάδα φοιτητές και σπουδαστές από 18 ξένα (και ένα ελληνικό) πολυτεχνεία. Τα οχήματα, που σχεδίασαν και κατασκεύασαν οι φοιτητές, κάλυψαν 850 χιλιόμετρα χωρίς ούτε μία σταγόνα καυσίμου. Ο αγώνας κρατήθηκε ...μυστικός, και «σνομπαρίστηκε» άγρια από τη Πολιτεία και τα ΜΜΕ (με μία-δύο εξαιρέσεις) Αγώνα από την Ολυμπία στην εκάστοτε Ολυμπιακή Πόλη για οχήματα που θα κινούνται με εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Ο πρωθυπουργός δήλωσε δημόσια ότι «στηρίζει την ιδέα του δημοσιογράφου Κώστα Καββαθά» και με κάλεσε στο Μέγαρο Μαξίμου για καλύτερη ενημέρωση. Έδωσε τις σχετικές εντολές στους υπουργούς αλλά από εκεί και πέρα ..σιωπή. Μάταια οι Κινέζοι ζητάνε να μάθουν τι θα γίνει με μία διοργάνωση που, θα μπορούσε να κάνει την Ελλάδα κέντρο της έρευνας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η πρότασή μου στηρίχτηκε με τη «Χάρτα της Ολυμπίας» που υπέγραψαν οι πρόεδροι των Ομοσπονδιών που προωθούν τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας σε όλο το κόσμο! Ανάβαση Πάρνηθας με οχήματα που, επίσης, χρησιμοποιούν καθαρές (ZEV) ή σχεδόν καθαρές (NZEV) πηγές ενέργειας. Αγώνας που θα γίνεται κάθε χρόνο και θα συγκεντρώνει συμμετοχές από όλα τα πανεπιστήμια και πολυτεχνεία του πλανήτη και θα οδηγεί στην «ολυμπιακή» διοργάνωση Πίστα για αγώνες αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας και δημιουργία Κέντρου Εφαρμοσμένης Τεχνολογίας στο χώρο του αεροδρομίου Ελληνικού. Ο μόνος τρόπος για να αποφύγει το Ελληνικό τη τσιμεντοποίηση και η περιοχή τη «αξιοποίηση» από τους εργολάβους που καραδοκούν για να εκμεταλλευτούν το ύψος που «παίρνουν) οι οικοδομές στις γύρω περιοχές αν το αεροδρόμιο σταματήσει να λειτουργεί. Αποτέλεσμα; Κάτοικοι που «ανησυχούν» για την «υγεία των παιδιών τους» Ίδρυση χολής Εκπαίδευσης Χειριστών και Μονάδας Συντήρησης για αεροπλάνα της Πολιτικής Αεροπορίας στο χώρο του Κρατικού Εργοστασίου Αεροπλάνων (ΚΕΑ). Όπως υπολογίζεται στις χώρες της Κεντρικής και Βόρειας Αφρικής, υπάρχουν τουλάχιστον 12.000 νέοι και νέες που, στα επόμενα 5 χρόνια, θέλουν να εκπαιδευτούν σαν πιλότοι της Πολιτικής Αεροπορίας. Το Ελληνικό θα μπορούσε να γίνει το μεγαλύτερο εκπαιδευτικό και επισκευαστικό κέντρο της νοτιανατολικής Μεσογείου με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας. Αποτέλεσμα; Ως άνω Αυτές είναι μόνο λίγες από τις δεκάδες προτάσεις που έχω υποβάλλει, σαν υπεύθυνος γραφιάς σε κάθε ένα που ζητούσε τη γνώμη μου ή έδειχνε κάποια διάθεση να ακούσει. Και είναι αυτή η προσπάθεια που με κάνει να σιχαίνομαι τους λωποδύτες, το στιλ, τη ζωή που κάνουν, τα αυτοκίνητα που οδηγούν, και τα σπίτια που μένουν. Να μην αντέχω τους δήθεν και να μου τη δίνουν οι «κότες», οι αναγεννημένοι χριστιανοί, οι συγκαμένοι, και οι πολιτικά ορθοί μαλάκες.... Ακόμα και όπως είπε κάποτε ο Κώστας Ράμφος δεν αντέχω τους πολιτικούς «που μιλάνε με το λαρύγγι αντί με τη ψυχή», και όπως έχω γράψει και στους 4Τ, τους αρμανιασμένους συνδικαλιστές, τους τύπους που φοράνε πουκάμισα με «ανοιχτούς» γιακάδες, παπούτσια και ρολόγια duo tone και σακάκια χρώματος «σκατί». Μου τη δίνουν εκείνοι που με το ένα χέρι μιλάνε στο κινητό και το άλλο «οδηγούν», οι κολλητοί της εξουσίας που ξεπλένουν (μαύρο) χρήμα από τις μίζες δημόσιων έργων και εξοπλιστικών προγραμμάτων. Με ανακατεύουν οι χαρτογιακάδες που ήθελαν να γίνουν πιλότοι (και έγιναν υπάλληλοι στην ΥΠΑ), τα βλαχαδερά και τα ερμαφρόδιτα ταχύρυθμης κοινωνικής ανόδου. Δεν αντέχω τη γκλαμουριά των glossy περιοδικών, τις εκπομπές για το life style των επώνυμων (γιατί είναι επώνυμοι;) και γενικώς δεν αντέχω όλο αυτό το καρκατσουλιό που βγάζει «λεφτά» πουλώντας προϊόντα που κατασκευάζονται σε όλες τις χώρες του πλανήτη εκτός την Ελλάδα. Ακόμα δεν πάω τα ανθρωποειδή που φτύνουν, αδειάζουν τα τασάκια των «γιωταχί» τους στο δρόμο, σταματάνε χωρίς προειδοποίηση, παραβιάζουν τη προτεραιότητα, «χώνονται» μπροστά στα φανάρια, κάνουν «αγώνες» στους δρόμους, μασάνε με ανοιχτό στόμα, αφήνουν τα κουτσούβελά τους να τρέχουν και να φωνασκούν στα εστιατόρια και τις ταβέρνες. Δεν αντέχω τους εφησυχασμένους αστούς που «δεν τους νοιάζει» αν στους δρόμους, στις ταράτσες, και στους στύλους το κράτος του Μεγάλου Αδελφού τοποθετεί χιλιάδες κάμερες για την «ασφάλειά μας». Ούτε τα νεαρά τσογλάνια που βασανίζουν, καταπιέζουν, εκβιάζουν γονείς που προσπαθούν να τα «βγάλουν πέρα». Το ίδιο αισθάνομαι για όσους δεν σταματούν όταν βλέπουν ένα δύστυχο ζώο να διασχίζει το δρόμο αλλά και για εκείνους που στέλνουν τις σιδηρόφρακτες μεραρχίες τους για να βομβαρδίσουν αμάχους, να δολοφονήσουν παιδιά, να σηκώσουν τείχη, να καταλάβουν χώρες, να καταστρέψουν, και ξεφτιλίσουν, να επιβάλουν τις δικές τους μοναδικές αλήθειες με τη βία. Με τρομάζουν όλοι και όλα που πυροβολούν τη παιδεία, το πολιτισμό, την αισθητική, τη γλώσσα, την ιστορία του (όποιου) τόπου, το περιβάλλον και τη ποιότητα ζωής. Σέβομαι τους επιχειρηματίες που, σιγανά και ταπεινά και με σεβασμό στους εργαζόμενους και στους νόμους χτίζουν επιχειρήσεις και αυτοκρατορίες. Στέκομαι προσοχή μπροστά σε κάθε είδους επαγγελματία, από τον απλό μηχανικό συνεργείου μέχρι τον ερευνητή επιστήμονα και από τον ηθοποιό του θεάτρου ή του κινηματογράφου, που «καίγεται» όταν παίζει τους ρόλους του, μέχρι το συνθέτη που συνδυάζει το παλιό και το καινούριο. Εκτιμώ τους άνδρες και τις γυναίκες που, διαθέτουν την αισθητική που τους επιτρέπει να περνούν απαρατήρητοι όταν διασχίζουν το δρόμο, τους ανθρώπους που μιλάνε μόνο όταν έχουν κάτι να πουν Τα χρόνια πέρασαν και, αντί να ενταχθώ στο σύστημα τόσο πιο μακριά μένω σε βαθμό μάλιστα που (το σύστημα) προσποιείται ότι δεν υπάρχω! Για αυτά όμως και άλλα εν καιρώ.
'Αλλα 'Αρθρα
|
